Chruścik

Larwa chruścika – wyczuwalna praca przedniej części korpusu woblera.

Jest to wierna imitacja larwy, płytko pracująca.

Polecany na: klenie, jazie, okonie, pstrągi z górnej partii wody.
Nasza przynęta posiada realistyczną szczecinkę oddzielającą korpus od głowy.

Jako przyłów możemy spodziewać się bolenia.

W zależności od wersji tonącej lub pływającej możemy nim smużyć lub poprowadzić go na głębokości do 0,3m .

Wszystkie nasze owady pracują na powierzchni tworząc falę, dzięki temu możemy oglądać fenomenalne brania ryb. Każdą z przynęt możemy prowadzić nie wiele sposobów, najskuteczniejszymi metodami jest spławianie owadów z prądem na napiętej żyłce, prowadzenie pod prąd bądź klasyczne obławianie wachlarzem. Ryby lubią, gdy praca nie jest jak po sznurku, przynęta odbija na boki, lub delikatnie skacze po powierzchni. Aby to osiągnąć możemy delikatnie szarpać i bujać szczytówką.
Jeśli owady wyskakują z wody i przestają pracować to znak, że nurt jest zbyt mocny. Musimy wtedy opuścić szczytówkę i wolniej zwijać linkę.

Larwa chruścika – wyczuwalna praca przedniej części korpusu woblera.

Jest to wierna imitacja larwy, płytko pracująca.

Polecany na: klenie, jazie, okonie, pstrągi z górnej partii wody.
Nasza przynęta posiada realistyczną szczecinkę oddzielającą korpus od głowy.

Jako przyłów możemy spodziewać się bolenia.

W zależności od wersji tonącej lub pływającej możemy nim smużyć lub poprowadzić go na głębokości do 0,3m .

Wszystkie nasze owady pracują na powierzchni tworząc falę, dzięki temu możemy oglądać fenomenalne brania ryb. Każdą z przynęt możemy prowadzić nie wiele sposobów, najskuteczniejszymi metodami jest spławianie owadów z prądem na napiętej żyłce, prowadzenie pod prąd bądź klasyczne obławianie wachlarzem. Ryby lubią, gdy praca nie jest jak po sznurku, przynęta odbija na boki, lub delikatnie skacze po powierzchni. Aby to osiągnąć możemy delikatnie szarpać i bujać szczytówką.
Jeśli owady wyskakują z wody i przestają pracować to znak, że nurt jest zbyt mocny. Musimy wtedy opuścić szczytówkę i wolniej zwijać linkę.

Larwa chruścika – wyczuwalna praca przedniej części korpusu woblera.

Jest to wierna imitacja larwy, płytko pracująca.

Polecany na: klenie, jazie, okonie, pstrągi z górnej partii wody.
Nasza przynęta posiada realistyczną szczecinkę oddzielającą korpus od głowy.

Jako przyłów możemy spodziewać się bolenia.

W zależności od wersji tonącej lub pływającej możemy nim smużyć lub poprowadzić go na głębokości do 0,3m .

Wszystkie nasze owady pracują na powierzchni tworząc falę, dzięki temu możemy oglądać fenomenalne brania ryb. Każdą z przynęt możemy prowadzić nie wiele sposobów, najskuteczniejszymi metodami jest spławianie owadów z prądem na napiętej żyłce, prowadzenie pod prąd bądź klasyczne obławianie wachlarzem. Ryby lubią, gdy praca nie jest jak po sznurku, przynęta odbija na boki, lub delikatnie skacze po powierzchni. Aby to osiągnąć możemy delikatnie szarpać i bujać szczytówką.
Jeśli owady wyskakują z wody i przestają pracować to znak, że nurt jest zbyt mocny. Musimy wtedy opuścić szczytówkę i wolniej zwijać linkę.

Larwa chruścika – wyczuwalna praca przedniej części korpusu woblera.

Jest to wierna imitacja larwy, płytko pracująca.

Polecany na: klenie, jazie, okonie, pstrągi z górnej partii wody.
Nasza przynęta posiada realistyczną szczecinkę oddzielającą korpus od głowy.

Jako przyłów możemy spodziewać się bolenia.

W zależności od wersji tonącej lub pływającej możemy nim smużyć lub poprowadzić go na głębokości do 0,3m .

Wszystkie nasze owady pracują na powierzchni tworząc falę, dzięki temu możemy oglądać fenomenalne brania ryb. Każdą z przynęt możemy prowadzić nie wiele sposobów, najskuteczniejszymi metodami jest spławianie owadów z prądem na napiętej żyłce, prowadzenie pod prąd bądź klasyczne obławianie wachlarzem. Ryby lubią, gdy praca nie jest jak po sznurku, przynęta odbija na boki, lub delikatnie skacze po powierzchni. Aby to osiągnąć możemy delikatnie szarpać i bujać szczytówką.
Jeśli owady wyskakują z wody i przestają pracować to znak, że nurt jest zbyt mocny. Musimy wtedy opuścić szczytówkę i wolniej zwijać linkę.

Larwa chruścika – wyczuwalna praca przedniej części korpusu woblera.

Jest to wierna imitacja larwy, płytko pracująca.

Polecany na: klenie, jazie, okonie, pstrągi z górnej partii wody.
Nasza przynęta posiada realistyczną szczecinkę oddzielającą korpus od głowy.

Jako przyłów możemy spodziewać się bolenia.

W zależności od wersji tonącej lub pływającej możemy nim smużyć lub poprowadzić go na głębokości do 0,3m .

Wszystkie nasze owady pracują na powierzchni tworząc falę, dzięki temu możemy oglądać fenomenalne brania ryb. Każdą z przynęt możemy prowadzić nie wiele sposobów, najskuteczniejszymi metodami jest spławianie owadów z prądem na napiętej żyłce, prowadzenie pod prąd bądź klasyczne obławianie wachlarzem. Ryby lubią, gdy praca nie jest jak po sznurku, przynęta odbija na boki, lub delikatnie skacze po powierzchni. Aby to osiągnąć możemy delikatnie szarpać i bujać szczytówką.
Jeśli owady wyskakują z wody i przestają pracować to znak, że nurt jest zbyt mocny. Musimy wtedy opuścić szczytówkę i wolniej zwijać linkę.

Larwa chruścika – wyczuwalna praca przedniej części korpusu woblera.

Jest to wierna imitacja larwy, płytko pracująca.

Polecany na: klenie, jazie, okonie, pstrągi z górnej partii wody.
Nasza przynęta posiada realistyczną szczecinkę oddzielającą korpus od głowy.

Jako przyłów możemy spodziewać się bolenia.

W zależności od wersji tonącej lub pływającej możemy nim smużyć lub poprowadzić go na głębokości do 0,3m .

Wszystkie nasze owady pracują na powierzchni tworząc falę, dzięki temu możemy oglądać fenomenalne brania ryb. Każdą z przynęt możemy prowadzić nie wiele sposobów, najskuteczniejszymi metodami jest spławianie owadów z prądem na napiętej żyłce, prowadzenie pod prąd bądź klasyczne obławianie wachlarzem. Ryby lubią, gdy praca nie jest jak po sznurku, przynęta odbija na boki, lub delikatnie skacze po powierzchni. Aby to osiągnąć możemy delikatnie szarpać i bujać szczytówką.
Jeśli owady wyskakują z wody i przestają pracować to znak, że nurt jest zbyt mocny. Musimy wtedy opuścić szczytówkę i wolniej zwijać linkę.

Larwa chruścika – wyczuwalna praca przedniej części korpusu woblera.

Jest to wierna imitacja larwy, płytko pracująca.

Polecany na: klenie, jazie, okonie, pstrągi z górnej partii wody.
Nasza przynęta posiada realistyczną szczecinkę oddzielającą korpus od głowy.

Jako przyłów możemy spodziewać się bolenia.

W zależności od wersji tonącej lub pływającej możemy nim smużyć lub poprowadzić go na głębokości do 0,3m .

Wszystkie nasze owady pracują na powierzchni tworząc falę, dzięki temu możemy oglądać fenomenalne brania ryb. Każdą z przynęt możemy prowadzić nie wiele sposobów, najskuteczniejszymi metodami jest spławianie owadów z prądem na napiętej żyłce, prowadzenie pod prąd bądź klasyczne obławianie wachlarzem. Ryby lubią, gdy praca nie jest jak po sznurku, przynęta odbija na boki, lub delikatnie skacze po powierzchni. Aby to osiągnąć możemy delikatnie szarpać i bujać szczytówką.
Jeśli owady wyskakują z wody i przestają pracować to znak, że nurt jest zbyt mocny. Musimy wtedy opuścić szczytówkę i wolniej zwijać linkę.

Larwa chruścika – wyczuwalna praca przedniej części korpusu woblera.

Jest to wierna imitacja larwy, płytko pracująca.

Polecany na: klenie, jazie, okonie, pstrągi z górnej partii wody.
Nasza przynęta posiada realistyczną szczecinkę oddzielającą korpus od głowy.

Jako przyłów możemy spodziewać się bolenia.

W zależności od wersji tonącej lub pływającej możemy nim smużyć lub poprowadzić go na głębokości do 0,3m .

Wszystkie nasze owady pracują na powierzchni tworząc falę, dzięki temu możemy oglądać fenomenalne brania ryb. Każdą z przynęt możemy prowadzić nie wiele sposobów, najskuteczniejszymi metodami jest spławianie owadów z prądem na napiętej żyłce, prowadzenie pod prąd bądź klasyczne obławianie wachlarzem. Ryby lubią, gdy praca nie jest jak po sznurku, przynęta odbija na boki, lub delikatnie skacze po powierzchni. Aby to osiągnąć możemy delikatnie szarpać i bujać szczytówką.
Jeśli owady wyskakują z wody i przestają pracować to znak, że nurt jest zbyt mocny. Musimy wtedy opuścić szczytówkę i wolniej zwijać linkę.

Larwa chruścika – wyczuwalna praca przedniej części korpusu woblera.

Jest to wierna imitacja larwy, płytko pracująca.

Polecany na: klenie, jazie, okonie, pstrągi z górnej partii wody.
Nasza przynęta posiada realistyczną szczecinkę oddzielającą korpus od głowy.

Jako przyłów możemy spodziewać się bolenia.

W zależności od wersji tonącej lub pływającej możemy nim smużyć lub poprowadzić go na głębokości do 0,3m .

Wszystkie nasze owady pracują na powierzchni tworząc falę, dzięki temu możemy oglądać fenomenalne brania ryb. Każdą z przynęt możemy prowadzić nie wiele sposobów, najskuteczniejszymi metodami jest spławianie owadów z prądem na napiętej żyłce, prowadzenie pod prąd bądź klasyczne obławianie wachlarzem. Ryby lubią, gdy praca nie jest jak po sznurku, przynęta odbija na boki, lub delikatnie skacze po powierzchni. Aby to osiągnąć możemy delikatnie szarpać i bujać szczytówką.
Jeśli owady wyskakują z wody i przestają pracować to znak, że nurt jest zbyt mocny. Musimy wtedy opuścić szczytówkę i wolniej zwijać linkę.

Larwa chruścika – wyczuwalna praca przedniej części korpusu woblera.

Jest to wierna imitacja larwy, płytko pracująca.

Polecany na: klenie, jazie, okonie, pstrągi z górnej partii wody.
Nasza przynęta posiada realistyczną szczecinkę oddzielającą korpus od głowy.

Jako przyłów możemy spodziewać się bolenia.

W zależności od wersji tonącej lub pływającej możemy nim smużyć lub poprowadzić go na głębokości do 0,3m .

Wszystkie nasze owady pracują na powierzchni tworząc falę, dzięki temu możemy oglądać fenomenalne brania ryb. Każdą z przynęt możemy prowadzić nie wiele sposobów, najskuteczniejszymi metodami jest spławianie owadów z prądem na napiętej żyłce, prowadzenie pod prąd bądź klasyczne obławianie wachlarzem. Ryby lubią, gdy praca nie jest jak po sznurku, przynęta odbija na boki, lub delikatnie skacze po powierzchni. Aby to osiągnąć możemy delikatnie szarpać i bujać szczytówką.
Jeśli owady wyskakują z wody i przestają pracować to znak, że nurt jest zbyt mocny. Musimy wtedy opuścić szczytówkę i wolniej zwijać linkę.